ساده نبود...

 
 همیشه باورم این بود که منو دوسم می داشتی

 بی وفا رفتی و تنهام مگه تو دوسم نداشتی

 جادوی سیاه چشمات هرگز از یادم نمیره

 ولی تو رفتی از اینجا نبودنت چه سوت و کوره

 بعد رفتن تو ای یار دیگه موندنم محاله

 اون که می گفت از محبت ولی هرگز این نبودش

 تو که با ما بد نبودی چرا رفتی نازنینم؟

 بعد رفتن تو ای یار تک و تنها من می مونم

 عزیزم نکن جدایی چرا با ما بی وفایی؟

 دیگه این صدای خسته مگه خوندنی نداره

 دیگه حس این ترانه شوق خوندنی نداره

 تو میری ولی بدون که بعد من یاری نداری

 حتی تا روز قیامت بال پروازی نداری

ساده نبود گذشتن از تو برام، ساده نبود کوچ ِ تو از لحظه هام

ساده نبود قصه ی بی تو بودن، ساده نبود هِق هق ِ شب گریه هام

چه ساده دل بُریدی اشک ِ منو ندیدی، خطی رو خاطرات ِقشنگمون کشیدی

اما به انتظارِ برگشتنت می مونم، شب تا سحر به یادت غزل غزل می خونم

چه عاشقونه خوندم چه بی بهونه رفتی، ناباورانه موندم که بی نشونه رفتی

من بی تو تنهام، از تو چی مونده بر جا، جز مُشتی خاطراتِ هم رنگ خوابُ رویا

منتظر وفا نباش که زمان آن گذشته
فصل ها بی وفا هستند , سالها بی وفا هستد
به عشق ومحبت امید نداشته باش
زبانی که میگوید دوستت دارم بی وفاست
روزی می آید که در دلها گلها پژمرده می شوند
تمام راستی ها با دروغ آغشته می شوند
عاشقان بیهوده انتظار رفته ها را می کشند
مسافران بی وفا, راه ها بی وفا هستند